Nema slavnijeg junaka od Kraljevića Marka. Nacionalni heroj Srba, ali i svih južnih Slovena od Alpa do Crnog mora,epski velikan opjevan u pjesmama i legendama, izrastao je najslavniju srednjevjekovnu ličnost sa ovih prostora. Vjekovna mitologizacija potisnula je istorijske činjenice o Marku kao stvarnoj ličnosti a on je ipak bio više nego stvaran i stekao je poštovanje i savremenika i potomaka. Iako je Marko drugovao sa nadnaravnim bićima i silama, iako mu je poput starijih Herakla, Ahila, Tezeja pripisivano božansko porijeklo ono je ipak bilo ovozemaljsko. Dovodile su stare skaske i legende korijen Markova rodoslova i ishodište njegovih predaka u Hercegovinu, ali sva ta mnenija i zapisi bijahu nesigurni i vijekovima tame skriveni. Ipak, Marka je nešto vezivalo za Hercegovinu. Sem što je istorijski potvrđeno boravio jedno vrijeme u Hercegovinu, u njoj je imao i srodike. Za Gojisavu Sanković, suprugu oblasnog, čas bosanskog, čas srpskog velikaša Radiča Sankovića znamo da je bila kći Markove rođene sestre Jelisavete i Đurađa Balšića, zetskog gospodara. Njen mramor sa natpisom još stoji u nekropoli Biskupu između Konjica i Nevesinja, nedaleko od porušenih Sankovića dvora u nevesinjskom selu Zaboranima, gdje je provela veliki dio života. Nepoznati klesar ostavio je zapis na tom kamenom monolitu da podsjeća na Gojisavu i njeno porijeklo:
Ovdje leži gospođa Goisava , kćer Đurđa Balšića i žena Radiča koja se udala u kuću kaznaca Sanka i župana Bjeljaka sa čašću poštuje svoju vjeru i višnju slavu
O Gojisavi i njenoj porodičnoj vezi sa slavnim ujakom znamo sve, ali o jednom malo poznatom plemiću koji se poput mnogih humskih ambicioznih vlastelina u vrijeme cara Dušana iselio u Makedoniju znamo vrlo malo. Ostoja Rajaković je bio srpski vlastelin iz druge polovine XIV veka, za pretpostaviti je da je bio vazal Mrnjavčevića i njihov srodnik, a kasnije i župana Andrije Gropa, čiji je bio i zet. Sahranjen je u narteksu ohridske crkve Bogorodice Perivlepte, a njegov jedini pomen u istorijskim izvorima predstavlja natpis na njegovom grobu, iznad koga se nalazi freska, na kojoj je prikazan kao mladić koji se moli Bogorodici.
Natpis na njegovom grobu glasi:„Prestavi se rab božii Ostoja Rajaković, poguslom Ugarčik i surodnik kralia Marka, zet župana Rope, leto 1379, “
Prema tumačenju Konstantina Jiričeka, koje je i danas prihvaćeno, Ostoja je pripadao porodici Ugarčića, koja vodi porijeklo iz Nevesinja i župe Ljubomir, sjeverno od Trebinja. Zbog toga se smatra da je pripadao humskoj vlasteli, koja je tokom osvajanja Dušana Silnog, dobijala posede u Makedoniji, poput Mrnjavčevića. Prema nadgorbnom natpisu, Ostoja je bio zet župana Andrije Grope, koji je posle Maričke bitke 1371. godine ovladao Ohridom i Debrom. Sa druge strane, njegovo srodstvo sa kraljem Markom nije nažalost poznato.
Njegov freskoportret, prikazuje mladog vlastelina, koji je naslikan veoma realistično a posebnu osobenost njegovog portreta predstavlja njegova odjeća, kojoj je posvećena posebna pažnja. Na odjeći vizantijskog tipa, primjetni su značajni uticaji zapadnjačkog odjevanja tog doba, što se tumači upravo njegovim porijeklom iz Zahumlja koje je, preko Dubrovačke republike, imalo direktan kontak sa tim uticajem.